De mogelijkheden met verf zijn eindeloos.
In het vorige blog schreef ik over het eerste schilderij. Vaak maken kinderen bij Omilia zo rond hun eerste verjaardag kennis met activiteiten aan tafel. In de keren daarna, de jaren die volgen blijven de kinderen verder ontdekken met verf en andere materialen. Verf heeft een grote aantrekkingskracht op de kinderen, het zet hen aan tot uitproberen en experimenteren.

Soms geef ik de kinderen ideeën om te proberen, zo ook dit keer. Ze waren aan het stempelen met de vingertoppen, elke kleur werd bewust neergezet op het papier.
Het idee dat ze hun eigen hand afdruk op het papier kunnen maken sprak ze wel aan. Vol concentratie smeerden ze verf op hun handje om hem daarna op het papier te drukken.
Hierbij was het voor mij weer heel mooi om te zien hoe verschillend de kinderen te werk gaan: het ene kind kiest bewust welk kleurtje op welke vinger moet, terwijl het andere kind dit willekeurig lijkt te doen. Stempelen op zich is best een goede oefening voor de peuterhandjes. Goed duwen, even vasthouden en dan in een keer optillen.
Maar wat zijn ze blij! Talloze stempels maken ze, steeds opnieuw de handjes insmeren en weer een afdruk maken. Door het eindeloos herhalen maken ze zich deze handeling helemaal eigen.
En wees niet verbaasd als je dit later op een of andere manier, in een spel of activiteit weer ziet terugkomen 🙂

Verven en kinderen.
De allereerste keer dat ze kennis met elkaar maken is altijd een bijzonder moment.
Eerst wordt er verwonderd gekeken naar de hoopjes verschillende kleuren op het papier.
Voorzichtig voelt het kind met 1 vinger aan de verf. Vaak zitten per ongeluk dan ook andere vingers onder de verf.
Verwonderd kijkt het kindje naar zijn/haar hand. “Huh? Wat zit er nou aan mijn hand?”
En heel langzaam ontdekken ze dat ze de verf kunnen stempelen met hun vingers, als ze hun hand op het papier duwen. Ook ontdekken ze de veegtechniek. Zo ontstaat er ineens een soort regenboog, waarbij alle kleuren door elkaar heen mengen.
Het ene kindje heeft een langere concentratieboog dan een ander kindje, hoe jong ze ook zijn, ze kunnen er lang gefascineerd van zijn!
En het is ook mooi om te zien hoe het kind opgaat in wat er gebeurd met de verf en zijn/haar handen.
Bij zo’n eerste kennismaking houd ik mij zoveel mogelijk op de achtergrond; zoveel als mogelijk laat ik het kindje opgaan in het activiteit, behalve als het ineens bedenkt de verf aan zichzelf te smeren 😉