Een bijzonder moment altijd om het observatieformulier in te vullen en terug te lezen. Even stilstaan hoe bijzonder het wel niet is dat een ieniemieniemensje zo groeit en groeit op zoveel verschillende gebieden
Voor de kinderen en ouders schrijf ik de avonturen die de kinderen hebben beleefd dagelijks op in een boekje wat ze elke speeldag weer meebrengen.
Daarbij volg ik de kinderen twee keer per jaar door middel van een kindvolgsysteem.
Hierdoor krijg je een compleet beeld van wat een kind allemaal kan, en zie je duidelijke groei over de tijd.
Het observeren van kinderen is iets wat ik graag doe, en dit zijn ook echte genietmomentjes, elke dag weer.
Zoals onder andere:
De baby die zijn handjes ontdekt en daar gefocust naar kan kijken.
De baby die gericht op haar doel afkruipt en blij het doel gaat onderzoeken met handen, ogen en mond. Alle zintuigen worden erbij betrokken.
De baby die zijn eerste zwaaibewegingen maakt bij het uitzwaaimoment.
De baby die geniet van de spelletjes met mij en de andere kinderen.
De baby die leert hoe ze hapjes kan eten.
De dreumes die blijft oefenen, oefenen en oefenen met blokjes op elkaar zetten.
De dreumes die geniet van de interactie en allerlei verhalen vertelt in voor ons soms nog onbegrijpelijke taal.
De dreumes die voor het eerst ontdekt hoe het water uit een gieter loopt.
De dreumes die ongeremd alles uitprobeert en onderzoekt wat ze tegen komt op haar ontdekkingsreis.
De dreumes die in de gaten heeft dat hij zelf een uniek mens is, en dat hij het woord “nee” kan gebruiken.
De peuter die ineens, als bij een vingerknip, zijn woordenschat enorm uitbreid.
De peuter die geniet van het zelfredzaam worden en trots is als ze haar eigen jas en laarzen aan en uit doet.
De peuter die heel geconcentreerd zand in een emmer doet, de tuin doorloopt met de emmer en hem daarna leegt en de emmer weer opnieuw gaat vullen in de zandbak.
De peuter die ontdekt dat samen spelen heel gezellig kan zijn.
De peuter die hoort en vertelt dat er een ander kindje wakker is.
Als kinderen zich veilig voelen, kunnen ze ontspannen en doen wat ze graag willen doen: de wereld ontdekken! Dat doen ze niet bewust, nee ze “zijn” gewoon en “doen” gewoon.
Wanneer ze in het spel opgaan en betrokken spelen is dit heel fijn voor het kind. Op deze momenten ontwikkelen en leren ze het meeste.
Gedurende de dag observeer ik de kinderen, en met het speelaanbod en activiteiten probeer ik aan te sluiten bij waar de kinderen zijn in hun ontwikkeling.
Elk kind heeft zijn/haar eigen boekje waarin ik de belevenissen van hem/haar in opschrijf. Maar twee keer per jaar vul ik een observatieformulier in om zo een compleet overzicht te krijgen van waar een kind staat. Het gaat hierbij vooral om het welbevinden en betrokkenheid. Want dat zijn de eerste vereisten voor een kind om te kunnen spelen en zo te ontwikkelen.
Het observatieformulier krijgen de kinderen mee naar huis, en zo kunnen de ouders ook lezen hoe het hier gaat. Ze kunnen ook een berichtje terug sturen.
Ik ben erg enthousiast over deze manier van het extra observeren van de kinderen (ik gebruik Ziko-vo). Het geeft een compleet beeld, en het is ook handig voor bijvoorbeeld de overgang van hier naar school.
Dit wilde ik graag met jullie delen 🙂
Kliederen en dekelen met theezakjes. Meestal wordt dit niet echt gewaardeerd door ouders/verzorgers, maar als je het op de juiste locatie met enige voorbereidingen doet is er niks aan de hand.
Laat eerst de theezakjes een beetje trekken in een bakje lauw water. Daarna kun je beginnen met het schilderij.
Je kan met een theezakje stempelen, vegen en op en neer laten springen op je papier. Het papier krijgt een mooie warm bruine kleur en wordt flink nat. Na afloop moet het dan ook wel enige tijd drogen. Maar dan heb je wel een echt schilderij van thee gemaakt!
Nodig:
Groot vel papier
Een paar theezakjes
Bakje met een klein laagje lauw water
Schort
‘Hoe ga je om met kinderen’, is een belangrijke vraag als moeder en gastouder. Kinderen zijn kwetsbaar, ze weten en begrijpen soms meer dan je zou denken. Kinderen hebben ook een eigen wil, of willen dingen zelf ontdekken in plaats van dat wij ‘ouders’ de theorie uitleggen. Theorie is voor kinderen niet altijd genoeg. Ervaren, voelen, experimenteren, dat is wat een kind doet. De wereld ontdekken.
Een kind moet zich veilig en geborgen voelen om zich zelfverzekerd te voelen, om te ontdekken. Het is daarom ook van belang dat er een veilige en vertrouwde omgeving gecreëerd wordt. Dit kan door middel van werken met een vast ritme zodat het kind weet waar het aan toe is. Bij baby’s begint dit al met een ritme van vaste handelingen. Die zijn niet tijdgebonden, maar hebben wel een vaste volgorde; slapen – eten – spelen – slapen – enz. Bij een peuter kan dit worden vormgegeven door bijvoorbeeld op vaste tijden te eten en te slapen.
Ook de manier waarop je met kinderen omgaat is cruciaal, omdat dit bijdraagt aan of een kind zich op zijn gemak voelt of niet. Uiteraard spelen meer factoren een rol, zoals de omgeving en externe factoren, maar dit is zeker een belangrijk onderdeel.
Het is denk ik in de eerste plaats belangrijk om een baby en een peuter niet als baby en peuter te zien, maar als een mens! Het zijn kleine minimensen die op allerlei manieren je aandacht proberen te trekken. Door te lachen, te huilen, te brabbelen en vervolgens losse woordjes te roepen. Wel honderd keer worden woorden herhaald. Net zolang tot ze het helemaal onder de knie hebben. Heb je wel eens gezien dat als je met een kind een boek met plaatjes leest en duidelijk een plaatje benoemt, het kind zijn lippen beweegt op de manier waarop het plaatje benoemd moet worden? Let maar eens op, het is heel mooi om dit te zien. Je ziet dat kinderen er alles aan doen om de wereld zich eigen te maken. Ze willen zichzelf verstaanbaar kunnen maken, ze willen zich kunnen uiten. Communiceren met andere mensen is leuk. Een baby wordt helemaal vrolijk als het lacht, en zijn mama of papa reageert daarop. Doordat zijn papa en mama positief op hem reageren, krijgt de baby zelfvertrouwen om hiermee verder te experimenteren.
Zo kun je op alle vlakken waarin een kind zich ontwikkelt hem positief benaderen zodat het zin krijgt om zich verder te ontwikkelen. Het is wel zo eerlijk en fijn als je oprecht blij bent met dingen die een kind doet en geleerd heeft. Als je er lang bij stil staat is het kinderleven ook wel heel bijzonder. Zo’n klein handje dat met minivingers een kleine broodkruimel kan oppakken. Doe jij ze dat na? Of die eigen mening van een peuter als het schildert en echt niet een bepaalde kleur wil gebruiken. Had je dat gedacht? Of het eindeloze geduld wat ze soms hebben met nieuwe dingen proberen. Torens bouwen van duplo, of kralen rijgen. Of die intense blijheid als ze buiten zelf mogen stappen, in plaats van in de kinderwagen te zitten.
Zo kan ik nog vele voorbeelden opnoemen van de bijzondere eerste levensjaren van een kind. Probeer er maar eens op te letten en stil te staan bij zulke momenten. We leven allemaal zo gehaast, en je kijkt er zo overheen. Neem de tijd voor een wandeling en laat het kind het buitenleven ervaren. Misschien wil het wel een spelletje met je doen… Als het kind stopt, moet jij ook stoppen. En dan tegelijk weer verder lopen, totdat het kind weer stopt. En dan moet je natuurlijk ook stoppen.
Of doe samen verstoppertje, of laat het kind een boekje aan jou voorlezen. Het kind voelt zich zo gewaardeerd en voelt zich veilig om de wereld verder te ontdekken.
De schaterlach van een kind, dat maakt de wereld zoveel mooier! Daar leef je toch voor?
Het betekend eigenlijk niets meer dan spelen op een manier waarbij je zintuigen geprikkeld worden.
Door te voelen, te kijken, te luisteren en te proeven leert een kind hoe de wereld in elkaar zit. Vandaag hebben we schelpen ontdekt! We hebben ze in een bak met water gestopt zodat het zand eraf kan spoelen en daarna op een doek te drogen gelegd. Het was de eerste keer dat we schelpen hebben bestudeerd en dat viel in de smaak. We hadden maar 1 lange schelp en laat nou juist deze schelp het leukste te zijn. Hij werd gebruikt als lepel om andere schelpen mee het water uit te vissen. Het water zelf was niet nieuw, maar ook dat blijft leuk om te ontdekken. Er werd flink gespetterd en geplonsd.
Ik vind de kleuren van schelpen fascinerend en ging daarom ook maar het internet op om uit te zoeken hoe ze aan hun kleuren komen. Ze hebben een soort van jaarringen, net als bomen, daaraan kan je zien hoe oud ze zijn. Sommige strepen zitten dichter op elkaar dan andere, dit komt omdat ze in de zomer sneller groeien dan in de winter. De kleur is erfelijk bepaald en kan nadat het organisme de schelp heeft verlaten nog donkerder of juist lichter uitslaan.
Dit activiteit viel erg in de smaak en ik ben dan ook alweer druk aan het bedenken wat voor leuke dingen we nog meer met schelpen en sensory play gaan doen..
We zijn ook nog even lekker naar buiten geweest, naar een speeltuin in de buurt. Fijn van de glijbaan, en rennen achter een vogel die natuurlijk weg vloog 😉
