Dikkie Dik – Teamproject
Wie kent hem niet, die oranje kater?
De gastkinderen kennen hem ook, en vinden hem erg leuk. Daarom besteden we er de komende tijd extra aandacht aan.
Om dit in de kamer te laten zien maken we met alle kinderen een hele grote Dikkie Dik!
We verzamelen allerlei materialen die ze kunnen knippen en opplakken. Zo hebbben we oranje stof met witte sterretjes. Vouwblaadjes, stroken papier, oranje garen, en een blok papier met allerlei patronen waar ook veel oranje op voorkomt.
Ik teken eerst Dikkie Dik op 4 vellen aan elkaar geplakte A3 vellen. De kinderen zijn erg onder de indruk, want “het is écht Dikkie Dik!” Ik vertel hen maar dat ik hiervoor ook veel heb moeten oefenen (echt hoor!). De kinderen gaan enthousiast aan het knippen en scheuren. Bijzonder om weer te zien hoe alle kinderen op hun eigen manier te werk gaan. Het jongste kind vind knippen nog iets te uitdagend en verzint zelf een oplossing: scheuren werkt ook!
Een ander kind verzamelt van elk soort materiaal een paar stukjes. Een ander kind knipt gewoon een heel vel oranje papier in stukken, hier zie je dat het echt om de oefening van het knippen zelf gaat. Door dit soort activiteiten aan te bieden krijgen kinderen de mogelijkheid om knippen te leren.
Als ze een hele hoop stukjes hebben verzameld kwasten ze de witte kater helemaal onder de lijm. Een kind merkt op: heej, nu is hij nat! Hij oefent met het verwoorden van wat hij ziet, oorzaak en gevolg. Mooi!
Daarna mag hij helemaal vol geplakt worden. Twee kinderen geven de kat wenkbrauwen. Een van hen geeft hem daarna extra luxe wenkbrauwen, namelijk doorlopende-wenkbrauwen. Het andere kind plakt er nog twee strookjes boven de wenkbrauw en het oog. Maar dan zien ze dat hij nu wel erg boos kijkt. Uiteindelijk heeft Dikkie Dik helemaal geen wenkbrauwen meer. Dat vinden ze het mooiste. Met dit proces door te doen leren ze veel en wat voor invloed ze zelf hebben op het resultaat.
In de blauwkleurige stukjes die je ziet, zitten ook hele kleine vleugjes oranje verstopt, dus ook deze stukjes hoorden erbij om opgeplakt te worden. “Het zijn een soort stukjes kleren voor Dikkie Dik” was de toelichting.
Dikkie Dik krijgt een paar stukjes op zijn neus geplakt. Hij kijkt wel verbaasd van: wat is dit nou?! Maar de kinderen laten het zo. Dikkie Dik, je zal er mee moeten leren leven…
Als ze uitgeplakt zijn hangen we hem op aan de muur. Tijdens het middagtussendoortje bekijken we hem nog eens goed. De kinderen bedenken spontaan een verhaal over hoe het komt dat Dikkie Dik er zo uitziet.
Dikkie Dik zag een mand staan met allemaal stukjes erin. Hij dacht ‘Hej, dat ziet er mooi uit! Hier ga ik lekker in liggen’. En Dikkie Dik gaat lekker in het mandje liggen. Na zijn heerlijke dutje staat hij op, en rekt zich uit. Maar dan kijkt hij eens goed naar zichzelf. Wat is dat nou? Wat heeft heb ik nou allemaal aan mijn vacht zitten? De stukjes papier blijven plakken! ‘Plak, plak, plak, plak’
Hej, Dikkie Dik, ben je jarig? Je ziet er zo feestelijk uit!
Gaaf dat ze dit zo samen verzinnen. Ik geniet daar wel van, glunderende gezichtjes over het verhaal dat ze bedenken. Ze zien het allemaal levendig voor zich. Heerlijk!
De kinderen hebben erg genoten van het begin tot het eind van dit project, en dit was nog maar het begin. Morgen wordt het vast weer gezellig met Dikkie Dik in ons midden <3
